در ابتدا، باید سیستم اتوماسیون خط تولید شیشه توسط مهندسان و متخصصان اتوماسیون طراحی شود. این طراحی شامل تعیین اهداف و نیازهای سیستم، تعیین سنسورها و تجهیزات کنترلی، طراحی دیاگرام بلوک، و تعیین ساختار سیستم است.
بر اساس نیازهای سیستم، باید یک PLC مناسب انتخاب شود. انتخاب PLC ممکن است بر اساس معیارهایی مانند تعداد و نوع ورودیها و خروجیها، سرعت پردازش، قابلیت ارتباطات، و قابلیتهای خاص مورد نیاز صورت گیرد.
بعد از انتخاب PLC، باید برنامهریزی و برنامه نویسی برای کنترل خط تولید انجام شود. برنامهریزی شامل تعیین نقش و وظایف هر قسمت از خط تولید، مشخص کردن ترتیب عملکرد و اتصال بین ماژولها و تعیین شرایط و محدودیتهای عملیاتی است.
بعد از برنامهریزی، باید برنامههای کنترلی مربوطه برای PLC نوشته شود. زبانهای برنامهنویسی متداول برای PLC شامل Ladder Logic، Structured Text، Function Block Diagram و SFC (Sequential Function Chart) است. با استفاده از این زبانها، عملکرد و رفتار خط تولید به صورت گام به گام تعریف میشود.
پس از تدوین برنامه، باید آن را به PLC انتقال داده و سیستم را راهاندازی کرد. در این مرحله، تنظیمات و پارامترهای سیستم بر روی PLC تنظیم میشود و برنامه بر روی PLC اجرا میشود. سپس، خط تولید تست و ارزیابی میشود تا اطمینان حاصل شود که کنترل صحیح انجام میشود و خط تولید به درستی کار میکند.
در مرحله نهایی، باید سیستم مانیتورینگ و نظارت بر خط تولید را پیادهسازی کنیم. برای این منظور، میتوان از نمایشگرها، صفحات کنترل و رابطهای کاربری برای نمایش و کنترل وضعیت خط تولید استفاده کرد. این رابطها معمولاً بر اساس HMI (Human-Machine Interface) طراحی میشوند و به کاربر امکان میدهند تا وضعیت خط تولید را مشاهده و کنترل کنند. به عنوان مثال، میتوانند اطلاعاتی مانند سرعت خط، دما، فشار، وضعیت سنسورها و دستگاهها، زمانبندی عملیات، و غیره را نمایش دهند.
با استفاده از PLC و برنامهریزی مناسب، میتوانیم خط تولید شیشه را به طور کامل کنترل کنیم. PLC به عنوان مغز مرکزی سیستم کنترل عمل میکند و با استفاده از سنسورها و تجهیزات کنترلی، خط تولید را مانیتورینگ میکند و دستورات لازم برای کنترل عملیات را اجرا میکند. این بهبود کارایی، دقت و اعتمادپذیری خط تولید را افزایش میدهد و همچنین امکان تنظیمات و تغییرات سریع در خط تولید را فراهم میکند.